Onlangs at ik Indiaas. Dat was zo smakelijk, dat ik dat zelf ook wel eens wilde maken. Bovendien biedt de Indiaase keuken flink wat keuze als je vegetarisch wil eten.
De ingrediënten waren echter lastiger. Er worden kruidenmengels gebruikt die ik niet in huis heb. Uiteindelijk zocht ik een gerecht uit waarvoor ik maar één extra kruid nodig had, fenegriek genaamd.
Aanvankelijk bezocht ik twee supermarkten en de groenteboer. Geen fenegriek. Vervolgens ging ik googlen om uit te zoeken wat het eigenlijk was. Fenegriekzaden hebben een kruidige, bittere smaak en ruiken licht naar vers hooi (volgens Wikipedia). Het blijkt niet alleen in de Indiase keuken voor te komen, maar ook gebruikt te worden voor kruidenthee en als homeopathisch geneesmiddel.
Vanwege deze associatie probeerde ik nog drie drogisterijen, maar ook daar kreeg ik nul op het rekest.
Uiteindelijk kookte ik zonder, en best smakelijk. Maar dat terzijde. Twee weken later had ik een fototas nodig. Ik overwoog naar de Saturn te rijden, want het kon gaan regenen. Maar dat is dus een PDV, en het bezoeken van een PDV is immoreel. Een fototas kon ik vast ook wel in de binnenstad vinden. En dan kon ik ook langs de toko, waarvan ik ondertussen via internet had ontdekt dat die ook Indiaas eten verkocht.
Als u ooit nog originele cadeautjes zoekt voor iemand die snoep of thee ook als cadeautje accepteert, ga even langs de toko. Goede kans dat u iets origineel meeneemt. Behalve fenegriek vond ik ook nog Garam Masala, een kruidenmix met de hoogste die geclassificeerd werd als ‘hot’ – en ik vind ‘mild’ vaak al erg pittig. Maar misschien lukt het om het in zeven jaar op te krijgen, zoals het na zeven winkels is gelukt om fenegriek te vinden. Zeven is, zo blijkt maar weer, het getal der volheid, Maar met zo’n brug beland ik weer in een geheel andere (eet)cultuur, waarover misschien een ander keer.
(wordt vervolgd)
Geef een reactie