Eerlijk gezegd weet ik niet meer waarover het ging. Wafels en waarom vrachtwagenchauffeurs niet op zondag rijden. Omdat ze ook weekend hebben, bijvoorbeeld. Het maakt mijn snelweg prettig leeg. Na enige aanloop heb ik de 120 wel gevonden. Cruise control en lange rechte weg.
Daar zit je dan. Een vlak en uitgestrekt landschap. Weinig aanleidingen tot gesprek. Eigenlijk te moe van gisteren. In de achteruitkijkspiegel zie ik een hoofd in slaap vallen.
In hoog tempo drink ik de halve liter water leeg die ik in de auto had achtergelaten voor de terugweg. Soms sta ik verbaasd over de snelheid waarmee ik halve liters wegtik. Water wel te verstaan.
Even later maak ik een opmerking, en krijg geen antwoord. Ik werp een blik rechts van me. Ook daar dommelen. Twee slapers en een bestuurder. Zo blijft er niet veel meer over. Het lijkt erop dat ik deze rit alleen ga meemaken. Wij werd ik.
Enfin, het zij zo. Ik ga nog eens rechtop zitten en tik de richtingaanwijzer aan. Nog 134 kilometer.
Geef een reactie