De man naast me is nog behoorlijk bij de pinken. Hij wel. De vrouw tegenover me, daar twijfel ik over. Ja, op ervaring komt ze een eind, maar tussen de regels door lijkt het alsof ze vergetende is. Ze geeft tegenstrijdige antwoorden en weet niet meer wat ze de afgelopen week heeft gedaan.
Aan tafel bij het vrijwilligersrestaurant zitten we naast een groep ouderen die hier elke week komt. Wie voor een appel en een ei een driegangenmaaltijd wil, kan hier uitstekend terecht. Sobere verlichting en water op tafel. Een mevrouw die iets vertelt over de Perzische avond die binnenkort gehouden wordt.
Het zal allemaal wel. De discussie gaat over uitvaartverzekeringen. Henk betaalt elke maand, al jaren, een klein bedrag. Ans heeft een paar maanden geleden haar man weggebracht. Het was een kleine begrafenis. Er waren zes mensen. Het was drieduizend euro, dacht ze, en er was zelfs nog geld over gebleven. Maar ze wist het niet meer zo goed, weet je, je bent in een roes in zo’n situatie. Dus ze had die mensen gebeld, van Dela of was het toch Yarden, en die hadden alles geregeld. Ze wist eigenlijk niet meer precies of het nou twee of drieduizend was geweest. Maar er was nog wat overgebleven. Omdat er maar zes mensen waren geweest.
Arie is zich aan het oriënteren op uitvaartverzekeringen. Hij verzamelt namen. Ik geef hem een visitekaartje zodat hij ze op kan schrijven en niet zal vergeten. Arie heeft een bril met varifocusglazen maar hij heeft er nooit goed aan kunnen wennen. Achterberg heeft ook zo’n soort verzekering. Dan betaal je een keer een groot bedrag, en daarmee heb je meteen je begrafenis betaald. Maar wat gebeurt er als Achterberg failliet gaat? Die bestaan al honderd jaar, werpt één tegen. Maar wat gebeurt als Achterberg omvalt? Dan ben je je geld kwijt.
Ans prikt wat in haar eten. Het is rijst met een fritatta van champignons en tuinerwtjes, met een oosterse saus en salade. Ik mis mijn eetstokjes. Het is niks vandaag, volgens Ans. Volgende keer misschien weer naar dat andere verzorgingshuis, of naar de IKEA. Bij dat verzorgingstehuis krijg je tenminste een mooi stuk vlees.
Ach. Volgende week vast weer.
Geef een reactie