Toen ik Tivoli binnenkwam stond Francis te spelen. Met de dynamische (sorry voor dat woord), haast manische manier van doen van de zangeres werd de aandacht van het merendeel van het publiek getrokken. Maar niet alleen de actie, ook degelijk spel en een dijk van een stem zorgden voor een grote verrassing. (spotify afspeellijst).
Pauze volgde, het podium werd verbouwd. Een piano bleef staan, er verschenen wat gitaren.
Een dame genaamd Idiot Wind neemt plaats achter de piano. Gewapend met een piano en een stem gaat ze de zaal te lijf.
Tevergeefs. De zaal kletst haar dood, wachtend op de hoofdact van vanavond. Al ben ik voor de gelegenheid wat meer vooraan gaan staan, ook daar staan genoeg mensen te babbelen in plaats van te luisteren. Het is dat het kaartjes onbetaalbaar zouden worden als deze mensen ze niet ook zouden kopen (en de bieromzet zouden stimuleren), anders zou je ze er persoonlijk uit willen schoppen.
Het toppunt wordt bereikt als ik naast me een lang gesprek hoor beginnen met een opmerking ‘Mooi hé?’
Geef een reactie