Het Centraal, even voor half zes. Massa’s individuen bewegen over het station, veelal haastig en bezig met smartphones. Ik moet wachten op M. omdat we dezelfde trein willen nemen, dus ga ik op een bankje zitten.
Een man naast me is aan het praten met de vrouw naast hem. Ik pluk wat foto’s. Snapshots op zoek naar het geluk, het toeval van een originele gedachte. Als een gouddelver op zoek naar klompjes zuiverheid. Niet dat dat altijd lukt.
Ondertussen houd ik het publiek in de gaten. Voor zover dat gaat. De massa is een snelkookpan waarvan je ook niet bij kan houden welk deeltje waarheen vliegt. Ofzo.
De man met lange haren, naast mij, voert zijn gesprek zoals hij dat vaker gedaan heeft. Over geloof en wat het hem kon bieden. Ik hoor niet wat het antwoord van de vrouw is.
De massa’s floepen in stroomversnelling langs mij. Zeker weer een intercity uitgeladen.
Dan begint spreekt de man mij aan. Hij gelooft in Jezus en Tao. Ik babbel wat terug en geef ‘m vooral gelijk aangaande Jezus. Een serieus gesprek maak ik er niet van. Misschien omdat dergelijk gesprekken met evangelisten zinloos zijn. Of misschien omdat dat de eenvoudigste oplossing is. Want terwijl hij over de eeuwigheid spreekt tikt de stationsklok verder en rijdt de trein al over een paar minuten weg.
Mijn focus is de trein halen. Vergeleken met de eeuwigheid is dat wat marginaal, maar een beetje praktische instelling voorkomt wel dat je een trein mist.
Geef een reactie