En zo zat ik vanavond ineens te vertellen over het einde van H.G. Wells The Time Machine. De tijdreiziger eindigt op een strand, miljoenen jaren in de toekomst, waar dan niets meer is, en alleen nog wat krabachtige wezens aan land kruipen. Geen mensen meer te bekennen.
De laatste tijd vind ik het een geruststellende gedacht dat het mos dat tussen de tegels groeit ons met gemak zal overleven.
Geef een reactie