Kafka on the Shore leest gemakkelijk weg, en toch deed ik er zeker vier weken over. Er zou meer losse tijd moeten zijn voor dat soort dingen. Twee keer zat ik in de trein naar Rotterdam de afgelopen drie weken. Hoewel mijn woon-werk-reistijd daardoor bijna verdubbelt is de hoeveelheid ‘losse tijd’ geweldig. In een trein kan je immers wel naar buiten staren maar de route Rotterdam-Utrecht ken ik wel voldoende. Met een boek ben ik ineens in een ander verhaal, ander land.
Dus zat Nakata lange tijd een vrachtwagen. Zeker drie weken zat hij in de vrachtwagen, in de tijd dat het boek op het nachtkastje lag. Zo kan je je hoofdpersonen toch niet behandelen. Toch zal het bij het volgende boek weer zo gaan. Enfin, misschien komt daar binnenkort verandering in, maar al te veel is daar nog niet over te zeggen.
’t Boek leest (toch) als een pageturner en ik ben blij verrast over een boek met openlijke magie (zonder fantasy te worden). Murakami doet dat ook heel handig, door een paar personages te introduceren die allerlei filosofische betogen kunnen houden in zijn boek, zonder dat ’t saai wordt. Maar ’t is raadselachtig hoe het allemaal samenhangt, al zou ik een best een samenvatting op hoofdlijnen kunnen schrijven. Er zitten ongetwijfeld zeven diepere lagen in maar ik scheer vooral langs de oppervlakte. Dus wilt u nog een raadselachtig boek lezen, leest u Kafka on the Shore (In het nederlands beschikbaar als Kafka op het strand).
Geef een reactie