We schetsen een tafel in een Italiaans restaurant. Buiten is het toch wat fris dus zijn we binnen.
Er staat San Pellegrino op tafel.
Er zit een gaatje in het tafelkleed.
Er klinkt populaire Italiaanse muziek waardoor je na die avond precies alles gehoord hebt wat je van Eros Ramazotti kent.
Er is een familie die dit bedrijf runt.
Er is een van de familieleden die bedient en alleen maar Italiaans spreekt maar ach dat is leuk om die Italiaanse woordenschat weer eens te oefenen. Die is sowieso niet zo groot dus dat komt wel in orde.
Er komt een grote pizza.
Er ligt krom bestek maar het werkt best om de pizza te snijden.
Er komen mensen uit de buurt om te zitten in een ruimte waar de Italiaans vlag hangt.
Er is eenvoud die alle andere restaurants allang hebben uitgebannen, maar waardoor ze toch weer allemaal op elkaar zijn gaan lijken met carpaccio, geitenkaas en saté
Er is niets van hipheid of opleuken.
Het restaurant bestaat echt op de hoek van een straat maar ik vertel u vooral niet waar.
Geef een reactie