Treinen zijn toch vooral een West-Europees fenomeen. Zodra je daarbuiten komt, worden bussen effectiever. Op het station van Messina had ik gezien dat de trein naar Catania zo’n 140 minuten vertraging had. Vervolgens was ik het station uitgelopen om in een kantoortje aan de overkant van de straat een ticket voor de bus te kopen.
Het busstation ligt in een vervallen niemandsland. Tussen de huizenblokken is een gebied van vele voetbalvelden kaalgeslagen. Het miezert dreigend als ik mijn tas oppak en mars zet naar de eindbestemming. Kuilen in de weg. Afrikanen die autoruiten wassen bij het stoplicht. De geur van een grote shoarmazaak aan de overkant van de straat. Achter de muurtjes staan caravans. Zou dit een woonwagenkamp zijn ofzo? Het verkeer kolkt en aan het einde van de weg staat een circustent. Linksaf en dan moet ik er bijna zijn.
Een paar dagen later stap ik opnieuw op de bus. Vanachter het raampje van de tourincar zie ik de straten waar ik de afgelopen dagen was. Uit een karretje worden kastanjes verkocht. Tussen monumentale panden die langzaam verkruimelen schieten de Fiats en scooters heen en weer. Waar de mensen met bewonderenswaardige inzet hun facades op te houden. Eerlijk. Naar Siciliaanse maatstaven dan.
99 van de wikilijst
Geef een reactie