Vorige week vrijdag ging het op een verjaardag – met andere muziekliefhebbers – over Spotify of andere systemen. Mijn mening kort samengevat: streaming is de toekomst, maar voorlopig leuk voor erbij, om af en toe iets nieuws te proberen. Ik houd nog even vast aan iTunes als superbibliotheek van mp3. Tot ik vorige week bedacht dat ik die maand proefdraaien maar eens moest proberen. Want iTunes heeft ook z’n beperkingen. Als streaming de toekomst is, waarom het dan niet proberen voor een maand.
De voordelen van Spotify zijn evident:
- Het is legaal
- Het is overal beschikbaar waar je over een acceptabele internetverbinding beschikt
- Ze hebben bijna alles beschikbaar
Op zich heeft iTunes ook bijna alles (te koop), en ook onze Zweedse vrienden hebben heel veel als je eerst even iets wil proberen voordat je het koopt. (Het is me trouwens een raadsel waarom Apple geen streaming service bouwt. iTunes Radio bestaat in de VS, maar is vooral gericht op het verkopen van meer liedjes. Time to kill some darlings, Apple, want het is prima toeven in het Apple ecosysteem, maar de huidige opzet voelt ouderwets).
Omdat ik niet precies kon benoemen waar mijn weerstand tot nu toe zat, schrijf ik het maar op. Misschien dat ik het uit kan vinden. Ik luister op een aantal manieren naar muziek:
- In de auto of de trein, shuffle of doelgericht albums. Mijn databundel wil ik er niet voor aanspreken, maar zowel Spotify als iTunes kan offline afspelen.
- Thuis en af en toe op het werk
- Inluisteren voor festivals of concerten, waarbij Spotify wint.
- Shuffle is belangrijk vanwege het verassingseffect, en omdat ik niet altijd na wil denken bij het kiezen van muziek.
- Doelgericht wil ik ook graag bestaand of nieuwe albums luisteren.
En hoewel het nog meevalt als je het vergelijkt met sommige anderen vergelijkt, is 12.000 liedjes in een iTunes bibliotheek best veel. En dan heeft Spotify nog meer dan 1.000 keer zoveel (20 miljoen liedjes). Het opnieuw opzoeken van heel veel albums en aanbrengen van ruim 1.000 favorieten is een serieus werkje.
Want ik wil ze graag allemaal opzoeken. Want zelf onthouden wat ik allemaal heb, dat lukt van geen kanten. Het systeem moet voor mij begrenzen wat ik wel of niet ‘heb’. En terwijl ik het schrijf besef ik dat ‘heb’ niks waard is als je het niet luistert en kent. Maar het idee van hebben begrenst ergens die enorme hooiberg aan mogelijke muziek, en van mogelijke keuzes.
Raar, want ik hou ook niet bij hoeveel kranten ik gelezen heb, om eens een andere hooiberg te noemen.
Scrobbelen naar last.fm (ik ben statistiekjunk) werkt goed in de onlinemodus en niet offline. Minpuntje voor Spotify, plus voor iTunes.
Compleetheid is ook een issue. Ik tref alles van The Notwist, maar niet hun sleutelalbum Neon Golden. Van Placebo alleen het laatste album, niet hun eerdere werk. Enzovoort.
Zo ga ik nog een maandje door met tellen van plussen en minnen. Over drie weken schrijf ik hopelijk een tweede stukje. Om dan te beslissen hoe het verder gaat met mij.
Geef een reactie