Al weken fiets ik langs de gitaarwinkel en denk: daar moet ik even naar binnen stappen. Maar vaak is dat haastig fietsen, op weg naar iets. Of laat fietsen, op weg naar huis, en is de winkel al gesloten.
Ik heb namelijk een gitaar gekregen van mijn emigrerende zus. Die zij ook weer voor niets van iemand had gekregen, dus het is een echt krijgertje. En hoewel die voor de show in de woonkamer staat, leek het me aardig om te proberen iets te leren. Dus ik wilde een paar plectrums en een capo.
Vanmiddag stapte ik de winkel binnen. Het rook er naar oude eenmanszaken. Veel liefde voor het gitaren, ongetwijfeld veel vakkennis, maar ook een beetje muf. Ik liep een rondje en verteld de man achter de toonbank dat ik een gitaar had gekregen, en nu op zoek was naar wat accessoires. Of ik nylon of stalen snaren had, vroeg hij me. Ik wist het niet helemaal zeker, maar antwoordde nylon. En opgetogen ging ik naar huis.
Bij thuiskomst blijkt deze gitaar voor de helft nylon snaren te hebben, en voor de helft stalen snaren. Dit is vast een grappig feit voor een weblogstukje, dacht ik. Maar mijn gitaarkennis is nog beroerder dan dat, want het hoort gewoon zo. Gitarensnaren.com schrijft:
Bij een “Spaanse” klassieke gitaar zijn de hoge 3 snaren compleet van nylon, de 3 lage snaren hebben een kern van nylon vezels met een wikkeling van metaal er om.
Ahem. Voorlopig zal ik niet doen alsof ik iets weet van gitaren.
Geef een reactie