Via een draadje op Reddit belandde ik op Wikipedia, waarna ik op de site Kanalen in Nederland belandde. Iemand is een site begonnen met het verhalen over alle kanalen van Nederland, daar zitten mooie vondsten tussen. Zo heb ik ontdekt dat ooit geprobeerd is een kanaal over de Utrechtse Heuvelrug heen te leggen.
Buiten bibliotheken, atlassen en websites is er geen plek waar zoveel waterwerken bij elkaar komen als het Waterloopbos, nabij Vollenhove in de Noordoosterpolder.
IJmuiden, Zeeland, Tripoli en Rotterdam liggen hier vlak bij elkaar. Kort na het droogvallen van de Noordoostpolder kregen Delfste waterbouwkundigen een plek in de polder om onderzoek te doen naar waterstromingen. De watersnoodramp van 1953 gaf een extra stimulans: er kwam extra geld voor het bouwen van simulaties. Computers waren bij lange na niet krachtig genoeg, dus werden schaalmodellen gebouwd van havens, rivieren, beschoeiingen en dijken.
De keuze voor de plek was niet toevallig op de grens tussen het oude en het nieuwe land. Het water uit de ringvaart kon via vrij verval de polder in lopen en daarmee kon de waterloop zorgvuldig gesimuleerd worden. De grond was bovendien te slecht voor landbouw.
Hier ziet u hoe die simulaties in z’n werk gingen in de jaren 60. Tot midden jaren ’90 was er een laboratorium voor waterbouw. Vervolgens werden computers krachtig genoeg en belandde het bos via een omweg bij Natuurmonumenten.
Bij de Noordoostpolder is cultuurhistorie niet de eerste associatie. (Sorry Schoklanders). Met dit bos ontstaat er dan toch een cultuurhistorische trekpleister. Natuurmonumenten is bezig het bos geschikter te maken voor bezoek, met wandelpaden en restauratie van een aantal van de simulatiemodellen. Er komt een nieuw bezoekerscentrum met cafe en parkeerplaatsen voor 75.000 bezoekers per jaar. Ook ecologie is immers exploitatie.
Geef een reactie