Vanochtend werd ik wakker met een heldere serie gedachten over AI. Wat ik precies dacht heb ik niet direct opgeschreven, waarschijnlijk was het ongeveer dit.
Steeds vaker krijg ik teksten voorgeschoteld waar iemand gedacht heeft dat het verstandig was zonder redactie een tekst van ChatGPT te kopieren als antwoord. Terwijl redactie cruciaal is. ChatGPT is immers een model dat de meest waarschijnlijke uitkomsten laat zien, en bij een wat lastigere vraag is dat waarschijnlijk niet wat precies nodig was. Het nadeel is dat je dan puree voor je krijgt – en ergens ook een signaal van luiheid – ben ik het niet waard om een echte tekst voor je te schrijven of had je geen tijd voor me?
Terwijl ChatGPT voor een grote groep mensen een zege moet zijn. Een behoorlijk waarschijnlijke tekst zonder veel moeite. Vaak goed gestructureerd, vol van lange en ingewikkelde zinnen. Ook al is het kunstmatig, het ziet er op het eerste gezicht goed uit.
Gaan ChatGPT en consorten veranderen hoe wij naar teksten kijken? Als waren ze schrijvers in een nieuwe literaire stroming, bedoel ik dan. Gaan we anders kijken naar wat een goede zin of alinea is? Waarschijnlijk wel. Het web heeft er al voor gezorgd dat we veel meer schrijven in korte, puntsgewijze zinnen. De lezer is al veranderd in de afgelopen twintig jaar. Nu is de schrijver aan de beurt.
Geef een reactie