Linkerbaan

Eindelijk, het stuk na Antwerpen. De files zijn geweest. Ik heb Metallica opgezet voor wat meer dynamiek dan de house van Christian Löffner. Of wolf and man klinkt door de auto. De kilometers vliegen. Tasten in het duister tussen de rookgordijnen, zo vat ik mijn dag samen. De Noorderkempen zijn vlak en uitgestrekt en ergens weg van de snelweg liggen dorpjes die meer zijn dan een naam op een verkeersbord. Westmalle is niet alleen een bier maar ook een dorp. In de verte zijn de grote windmolens op de grens zichtbaar met hun knipperende lichten. Breda nog twintig kilometer zeggen de borden. Hier is dat tankstation waar ik de vorige keer ben gestopt. Goede broodjes waren dat wel. De vele viaducten. De betonindustrie heeft ook hier goed verdiend. We knallen door en hoever kan het nu nog zijn naar de grens? Een busje besluit me nog even rechts in te halen. Slingerend tussen de wagens door om eerder thuis of eerder dood te zijn. Rechts beginnen al de logistieke hallen van Transportzone Meer. Ineens is daar een bordje Nederland en als makke schapen rijden we ineens allemaal weer in een rijtje


Comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *