Het glazen-betonnen kolos op vrijdagmiddag. Er is ruimte zat in de parkeergarage. Ik parkeer en ga via de bezoekeringang naar binnen. Boven heb ik een laatste gesprek.
Na stukken en besluitvorming word ik weer naar de uitgang gebracht. Het is uitgestorven op de werkvloer, want vrijdagmiddag. Ik word in de lift gezet en met een medewerkerspas wordt het vehikel naar beneden gestuurd, direct naar de garage waar de auto staat.
Beneden is alles wit, kaal, goed verlicht en afgesloten met luchtdichte, brandwerende deuren. Waarschijnlijk enkele ruimtes door om in een zijkant van de garage uit te komen.
De uitdaging ontstaat in de tweede ruimte: de vervolgdeur heeft een toegangspas – alleen voor medewerkers. Ik morrel aan die deur, maar die zit in het slot. Mijn telefoon heeft geen bereik hieronder in de gewelven. Gezien de rust boven kan het wel eens erg lang duren voordat hier iemand langskomt die wel een pas heeft.
Maandagochtend werd het lichaam gevonden van een uitgedroogde bezoeker van de betonkolos.
In the Elder Scrolls-spellen heb je the thieves guild, een groep bandieten die met een magische sleutel elke deur opent, en elke puzzel oplost. Als speler kan je daar aan mee doen en zo schatten jagen. Wel, deze situatie is net een text-based-adventuregame.
Voor u bevindt zich een deur met een slot. U krijgt deze niet open. Achter u is de deur in het slot gevallen waardoor u gekomen bent. Links van u is een gele liftdeur.
Ik stap de gele lift in. Dat is immers de laatste optie. Ook daarvan is beweging vergrendeld met een pas. Maar elders heeft iemand de lift naar zich toe geroepen. Zo stap ik enkele tellen later op begane grond-niveau uit. Zonder spoortje ongemak groet ik de beveiliger en wandel de straat weer op.
Geef een reactie