Dit stuk van Tracy Durnell over lengte van boeken noopt me iets te zeggen wat al een tijd in mijn hoofd zit. En waarvan ik me afvraag of ik het idee eerder opschreef.
Is met de komst van de smartphone in het openbaar vervoer de pocket ook verdwenen?
Afgelopen zomer las ik twee korte boeken van Simenon (Maigret). En via Bluesky liet A weten te lezen in de serie ‘De Kat die …’ van Lilian Jackson Braun. Die serie herinner ik me uit de jaren ‘90. Mijn vader begon ze te lezen, en later las ik ook over de gebeurtenissen uit Moose County.
Als ik tegenwoordig rondkijk in de stationskiosk of in de kast met thrillers in de bibliotheek zie ik alleen maar vuistdikke thrillers liggen. Het begint bij 4 centimeter papier. Anderhalve centimeter was zo’n pocket. Die zie ik nauwelijks meer liggen.
Het voordeel van die pockets is dat je ze snel in de tas kunt stoppen als je met trein of bus reist. Tegenwoordig kijkt iedereen vooral op z’n telefoon en lees je boeken dus vooral thuis. Dus maakt het voor uitgevers niet meer uit hoe dun een boek is. Of is het wellicht juist een verkoopargument, meer pagina’s?
Geef een reactie