In de supermarkt dwaalt mijn oog op rustige avonden af en toe af naar de bordjes waarop feitelijke informatie staat. Prijs, eenheid, prijs per eenheid. Een supermarktbezoeker wordt niet geacht op zoek te zijn naar feitelijke informatie maar naar onmiddelijke bevrediging van impulsen. Althans, zo denkt de supermarktexploitant er over maar het vermelden van prijzen geeft het rationele deel van ons brein toch ook iets te doen.
Voor het maken van pokebowls koop ik zeewier. Dat komt in kleine verpakkingen maar gaat ook voor de prijs van 289 euro per kg. Je koopt zeewier niet in dezelfde hoeveelheden als een zak aardappels. Het kost nog een fractie van de duurste producten bij de supermarkt; saffraan kost 33.800 euro per kg.
In de recente aflevering van Space Cowboys (podcast) ging het over de ambitie om wat gruis van Mars naar Aarde halen via een sample return missie. Totaal 50 gram. Prijs: 220 miljard per kg. Terwijl ik naar huis reed vroeg ik me even af of dat dan het duurste product ooit per kilogram was wat denkbaar was maar al snel bedacht ik dat de kosten voor een deeltjesversneller ook in deze orde grootte zitten en dat die op z’n best atomen materiaal opleveren, en liefst nog kleiner grut.
De bordjes in de supermarkt ondersteunen vast geen wetenschappelijke notatie dus die prijs per eenheid zal ik niet uitrekenen.
Geef een reactie