Via internet troffen we een lezing. Bij een clubje waar we nooit van gehoord hadden maar het leek wel wat. Dus wij togen in de intercity naar Rotterdam en stapten in de tram.
Het regende pijpenstelen op het centraal station en hoe goed dat ontwerp ook lijkt, als het regent komt al het water in een straal vanaf een van de punten van het gebouw af. De brandweer is jaloers op de kracht van de straal.
De tram die voor ons stopte reed een andere route, meldde de bestuurder, vanwege een aanrijding elders in de stad. Mensen hoorden zijn verhaal en checkten geroutineerd uit de tram, met hun telefoon.
(Zijspoor; wat grappig is: bij de start van dit weblog deden de reizigers nog zaken met strippenkaarten en was de chipknip een innovatie. Ergens is het leven veranderd in sciencefiction maar het is niet dystopisch, niet utopisch, maar vooral aards).
Op een paar honderd meter van onze bestemming stapten we uit de tram en liepen tussen het stadsverkeer door naar het instituut. Er was een zaaltje. Door de deur ontwaarden we enkele mensen en koffiekannen.
We werden welkom geheten, wat toch best bijzonder is bij een lezing die als publiek evenement op internet stond. Een moment van verwarring. Is dit het? Hier zaten enkele mensen rond een tafel in een opstelling die meer aan een vergadering doet denken. Zijn we een verkeerde zaaltje in gelopen? We zullen de eersten niet zijn die verdwalen in het Instituut Kruipdoorsluipdoor.
Het blijkt de correcte locatie. De spreker is verlaat vanwege vertraagde treinen. Zes toehoorders en vier organisatoren luisteren naar een begenadigd spreker.
Geef een reactie