Het is niet de laatste halte van de metrolijn, maar toch behoorlijk buitenwijk. Alle flats zijn hier neergezet in de weilanden. De stad heeft nog weinig tijd gehad een goede eeltlaag te vorm op deze plek.
Het is zo buitenwijk dat we in het Zweeds worden aangesproken als we plaats nemen op het terras. Het nog warme zonlicht rondom midzomer kleurt zelfs de meest functionele bouwblokken aanlokkelijk. De gemeente heeft ook hier de straatverlichting naar LED omgebouwd.
De menukaart is niet lastig. Vijf soorten burgers met drie soorten friet en tien types dip. De helft van de westerse wereld is gevuld met die dingen. Je weet wat je krijgt en dat is prima. Snel staat een IPA en een halloumiburger op tafel.
De straat leeft ondertussen voort. Er zijn veel mussen hier.Af en toe parkeert een nieuwe auto tussen het rijtje Duitse en Chinese merken. Niet arm, als ik de modellen in schat. Met felgekleurde rugzakken rijden bezorgers op scooters rond. Sommige stoppen bij de sushi-bar hiernaast, anderen halen hier hun burgers op. Op de hoek van de straat wordt een glasbak geleegd.
Elke paar minuten komt er een nieuwe lading forenzen de metro uit. Goed gekleed, ondanks de warmte full dress. Sommige kantoormedewerkers nemen ook plaats op ons terras. Populaire muziek. Crazy Little Thing Called Love van Queen. En ook Duffy zingt, half hoorbaar over het geroezemoes, Meet me by the entrance of the tube.
Geef een reactie