Een Deutschlandticket beperkt je tot lokaal en regionaal vervoer. Dat betekende dat ik via stop- en sneltreinen in Zuid-Duitsland kwam. Intercity en hogesnelheidstreinen zijn uitgesloten. Dat is niet erg: de reis was belangrijker dan de bestemming. Voor de terugreis van München naar Nederland koos ik voor de hogesnelheidslijn.
De stiltecoupe in de hogesneleheidslijn is wel andere biotoop dan het Deutschlandticket. Nu, voor de prijs van dit snelle kaartje naar huis kan je bijna twee maanden ongelimiteerd met stoptreinen heen en weer. Logischerwijs is langzamer reizen een prijs die voor veel mensen de enige betaalbare oplossing is. Dat maakt een ander soort reiziger.
En hoewel het snel gaat, is de hogesnelheidslijn dwars door Duitsland (Hannover-Fulda) wel tamelijk saai. Veel tunnels, viaducten en geluidschermen. De pleidooien van Zef Hemel voor vertragen als oplossing?
Hannover is een gigantisch winkelcentrum. Het lijkt er drukker dan ik op menig overstappunt heb gezien. Aangezien ik bijna een half uur heb kijk ik ook even buiten. Mensen in t-shirts. Man op paard op standbeeld voor het station. Daar had ik in Duitsland ook wel een collectie van kunnen starten.
Treinen: 20
Bussen: 2
Trams: 15
Boten: 1
Metro’s: 14
Fietsen: 1
Geef een reactie