Bij de entree is het altijd een komen en gaan uit het gebouw. De grote donkere gevel verbergt een mierenkolonie aan mensen die binnen actief zijn. Al hun bezigheden, hun gedachten, hun levens, hun angsten en vreugde, als passant heb je er geen weet van. Slechts hun beleidsnota’s bereiken de website en de krant.
Vrijdagmiddag en ik wandel naar de draaideuren bij de ingang. Van rechts komt een man aangelopen, druk bellend. ‘Je mag het tegen niemand zeggen, maar waar het op neer komt, is dat ze het hele stelsel overeind houden’. Ik glimlach naar de man en houd een vinger aan mijn oor. ‘Oh, nu heeft een meneer mij gehoord’, waarop ik roep ‘Maar ik weet niet welk stelsel!’ en verdwijn in de draaideuren.
Geef een reactie