film van alledag

roestig weblog

  • Prikkel

    Vanmiddag bezochten we de tentoonstelling Prikkel.

    Locatie
    De tentoonstelling ligt op Buitenplaats Doornburgh in Maarssen. Een plek die ik kende vanaf de buitenkant: ik ben tientallen keren langs de weg gefietst en wist aan de buitenkant dat er een klooster op het landgoed lag. Meer dan een bordje op een ommuurde tuin was het niet.

    Achter de muur ligt een buitenplaats met een landgoed, en een groot kloostercomplex uit de jaren ’60, dat grotendeels in de stijl van de Bossche School bewaard is gebleven. Veel zichtbaar beton, kale ruimtes.

    Het gebouw is in 2018 gekocht door de MeyerBergman Erfgoed Groep – dezelfde organisatie als achter Paleis Soestdijk zit. Doel is een programmering op het snijvlak van kunst en wetenschap. Of er ook ontwikkelplannen voor vastgoed zijn, heb ik niet kunnen vinden. Herbestemming lijkt vooralsnog het voornaamste doel.

    Tentoonstelling
    Vooral kunst, weinig educatie. Via verschillende ruimtes is er (participatieve) kunst die je meer te weten laat komen over prikkelverwerking en zintuigen. Het is leuk om te doen, maar de uitleg laat te wensen over. Ga op een rustig tijdstip, zodat je voldoende ruimte hebt om alles uit te proberen. Prima koffie in het museumcafé (de voormalige refter).

  • Importing Mastodon posts into your WordPress-database

    Being an old-school blogger (going back to 2001, this site going back to 2003) has advantages and disadvantages. A 20-year old blog means having a lot of stuff at one place online. It also means a lot of broken links and images in the archives.

    The recent developments at Twitter have made me move to mostly Mastodon (although I’m trying Bluesky as well). Because the character-limit on Mastodon is higher, you might as well post a longer ’toot’ – it’s almost like a blog.

    So: can I please import my relevant Mastodon posts into WordPress? Because in 5 years, I probably have this domain, but might have moved on from Mastodon to something else. And therefore: import the posts, not embed the posts.

    (In the past, I did embed stuff from Flickr instead of uploading it here. While I have local copies, reuploading those photos here is too much boring work).

    Most articles online describe embedding, but these posts helped out:

    For now, I chose the PressForward plugin to work with. It does not fully automates the process, but allows for an editorial check which toots are to be processed.

    In the future, I look for plugins which do the same, but filter based on tags.

  • Ja, weer een atlas

    ‘Is het een cadeautje?’, vraagt de dame aan de kassa.
    – ‘Nee, een impulsaankoop’, antwoord ik, terwijl ik de Atlas van de aarde en de mens afreken.

    Al enige minuten heb ik staan bladeren in dit boek. Ja, ik heb al zoveel atlassen thuis. En ik heb er nog meer bekeken in mijn leven. Maar dit is wel een mooi boek, heb ik al gezien. De meeste historische wereldatlassen zijn staatkundig van opzet. Ze behandelen de opkomst en neergang van wereldrijken. Volksverhuizingen en kolonisaties, veldslagen en wellicht nog handelsroutes. Deze atlas gaat daar niet over. Deze atlas gaat over de onderstroom: geologie en geografie die de relatie tussen aarde en mens beinvloeden. En wat uitstapjes naar de wetenschapsgeschiedenis.

    Wist ik daar dan nog niks over? Dat is niet helemaal het geval, maar: dit is met zorg samengesteld. Mooi grafisch vormgegeven. Veel informatie en dwarsverbanden. Her en der verrassende nieuwe onderwerpen die vragen om er meer over uit te zoeken, zoals de geschiedenis van het Amazone-gebied 7.000 jaar geleden. Nieuwe research zoals DNA-onderzoek heeft het boek gehaald en zorgt voor nieuw kaartmateriaal. Handig is het boek opgezet op basis van een logaritmische tijdsschaal: zo kom je in 9 gelijkwaardige hoofdstukken van oerknal tot antropoceen tijdperk.

    Een onderzoeksteam onder leiding van de Franse geograaf Christian Grataloup zorgde voor een moderne en frisse uitgave. Erg fijn voor een impulsaankoop. En tip voor de komende feestdagen.

  • Swipe right

    Omdat ik niet meer weet welke restaurants hip zijn, heb ik dit maar gekozen. Tien jaar geleden was het hip, of misschien nog langer terug. Ondertussen is het ongetwijfeld ingehaald. Maar nog steeds staan hier de tafeltjes in de betonnen sfeer van wat ooit een garage was. Grote deuren open. Zomer vliegt naar binnen, al is het wel wat fris, maar daar heeft het publiek dat massaal op het terras zit geen boodschap aan. Gemarkeerd door bloeiende vlinderstruiken loopt de bediening zich uit de sloffen voor een volle zaak.

    We komen verspreid aan en bestellen wat losse gerechten om alvast wat te hebben. Alcoholvrije drank want doordeweeks, of toch gewoon omdat het 2023 is.

    Het publiek is wisselend. Twintigers, dertigers, veertigers, vijftigers, alles zit er. Twee zakenlieden met bijbehorende horloges. Groepjes oudere studenten, of toch net-werkenden.

    Het is al wat later als een tafel verderop een man aanschuift met een blauw motorjack. Lange haren. Goed gekleed voor een motard. Alleen. Hij bestelt bij de bediening.

    Zoals alleen etende mensen tegenwoordig doen, zit hij op z’n telefoon te kijken. (Het is overigens prima dat mensen alleen uit eten gaan of op hun telefoon kijken, mocht u op zoek zijn naar een taboe).

    Ik zie zijn vinger snel over het scherm vegen. Swipe. Swipe. Swipe. Swipe. Volgende etentje is hij niet langer alleen, heeft hij zich voorgenomen.

    Later klinkt luidt door de straat het geluid van een optrekkende motor. Het is gezien.

  • Een toeristenkind

    De metro. Op station Bijlmer Arena komen er ineens hordes mensen bij. Waarom, vraag ik me af. Het is vrijdagmiddag kort na de lunch. Dit zijn duidelijk toeristen maar toeristen slapen misschien wel in betaalbare hotels in Zuidoost, maar ze verblijven toch niet in Zuidoost? Die toeristen vertrekken toch veel eerder op de dag naar het pretpark dat de binnenstad is geworden?

    Het is me een raadsel. Misschien is er een rondleiding geweest in de Arena? Ieder geval hebben zich nu 100 toeristen in de metro gestort.

    Het zitplaatsje naast mij is snel vergaan. Een toeristenkind nestelt zich naast mij, haar ouders staan in het gangpad. Ze ogen Scandinavisch. Praktisch ingestelde outdoorkleding. Groot. Onverstaanbaar taaltje.

    Het kind pakt haar telefoon. Uit mijn ooghoek zie ik een camera-app waarop selfies worden gemaakt en door een filter gehaald worden.

    (Is dat Snapchat? Ik word oud, ik weet het niet).

    Ergens merk ik op dat ik ook op de foto gezet. Klik. Filter. Mijn baard wordt uitvergroot. En volgende foto. En volgende foto.

    Het gaat allemaal met de aandachtsspanne van een instant camera. Gelukkig kunnen we ons werk binnenkort geheel uitbesteden aan AI want gezien onze aandachtsspanne is er voor de mensheid weinig hoop meer.

    Maar, vraag ik me af terwijl ik naar de nieuwbouwblokken bij de Bijlmerbajes staar, moet ik daar nu iets van zeggen? Dat ik niet gefotografeerd hoef te worden? Dat mijn foto niet naar een of ander server verzonden hoeft te worden? De mogelijkheid bestaat, de mogelijkheid vergaat. Op Weesperplein verlaat ik het voertuig.

  • Randvoorwaarden voor het vakantiebandje

    Dit jaar gaan we eerder op vakantie, dus het wordt tijd weer een vakantiebandje samen te stellen. Het vakantiebandje is een playlist op Spotify; maar de naam is een verwijzing naar de periode van cassettebandjes. Een periode die ik maar kort heb meegemaakt overigens, waarin je op vakantie maar een paar bandjes mee had en dat alle muziek is die je bij je hebt.

    Kunstmatige schaarste dus.

    En schaarste is goed voor ons, als we Hartmut Rosa mogen geloven.

    Randvoorwaarden voor een goed bandje:

    • onbekende nummers.
    • uptempo muziek, want je moet er ver mee kunnen rijden.
    • een beetje variatie in circa 12 nummers.
    • de mix moet in de auto (met achtergrondgeluid) te luisteren zijn.

  • 2023/3

Geselecteerde toots

  • Chatgpt kwam met een “Baankaart”.

    Het duurde even tot ik zag dat dit een letterlijke vertaling is van Roadmap.

  • Van de bieb namen we “Laaggeletterd leren lezen: Jaap schrijft een eigen boek ” mee – fascinerend om te zien met welke methodes, en met enorm veel geduld en doorzettingsvermogen, je in vijf jaar successen kan boeken. Taalontwikkeling in hele kleine stapjes.

  • Las nu ook De Arabier van de Toekomst (deel 1) – harder, cynischer dan Persepolis maar ook een verhaal dat je bijblijft – https://en.wikipedia.org/wiki/The_Arab_of_the_Future

Links

Mastodon

Het verhaal van de plaats

Wolk

Amsterdam arcade fire autorijden belle & sebastian boeken concerten cu2030 destroyer elektrischnaarkent2019 foo fighters foto gat in de markt godinton hardlopen in de trein in europa inktober inktober2019 instagram ipadpro jaarlijstje japan kerstinhetjulianapark2019 kunst leven lgw14 low meta metro mobile generation murakami muziek onderweg onzin podcast procreate sneeuw snelweg spotify stadsie taal the national tivolivredenburg utrecht wilco

Archieven

*****