Een moderne versie van drum’n bass klinkt door de koffietent waar ik me heb genesteld. Zoals alle keren ben ik voor de zekerheid maar wat te vroeg. Je weet nooit waar je voorspelde reistijd onbetrouwbaar blijkt. Gelukkig kan je hier overal zitten om de tijd te doden. Het is een verbazingwekkende hoeveelheid koffie die hier geschonken wordt. Aan de overkant staat nog 697 m2 te huur om binnenkort nog meer uit te schenken
Het gesprek verloopt vlot. Daarna is er nog papierwerk.
Enfin, ik ben weer bovengronds, vanaf maandag is er weer een nieuwe baan. Op de caffeinekilometer, of waar dan ook in het land.
Terwijl de Giro morgen z’n derde week in gaat, moest ik terugdenken aan een project dat zich in 2021 op Twitter afspeelde: Kook de Giro. Het was immers de coronaperiode, we sleepten ons van lockdown naar lockdown.
Met input van alle volgers gaf ik antwoord op deze vraag:
Zaterdag start de Giro d’Italia. Voor de renners een uitdaging, en om zelf ook een uitdaging te hebben bedacht ik 3 weken lang alleen Italiaans te koken. Pasta, pizza, risotto. Voor ik zelf de kookboeken in duik: welke vegetarisch gerecht moet ik absoluut maken in deze periode?
6 mei 2021
En #kookdegiro was van start. Het receptenoverzicht wilde ik graag nog ergens bewaren. Dus hier.
Paprika-tomatensalade met burrata
Melanzane alla parmigiana
Spaghetti met knoflook en tomaatjes
Ad hoc pastasaus met vega braadworst er in
Gnocchigratin
Panzanella
Pizza
Risotto
Open Lasagne
Restjesgroentenpastasaus
Orecchiette con broccoli
Spaghetti Carbonara
Een pasta met gebakken paddenstoelen en gorgonzolasaus. En voor het Italiaans restaurant-gevoel Eros Ramazzotti op tijdens het koken
Vrijdag, piadina met waterkers.
Pasta a la Norma met basilicum uit eigen tuin
Opnieuw paprikatomatensalade met burrata
Pasta e Fagioli
Rustdag. Ik had cursus vanavond en at buiten de deur. De cateraar had lasagne verzonnen, dat dan wel
Omdat ik voor het eerst in jaren naar Frankrijk ging, nam ik een abonnement op Duolingo om mijn Frans te heractiveren. Het viel niet tegen. Ik kon zelfs eenvoudige telefoongesprekken voeren.
Maar wat me opvalt, meer dan vroeger, is hoeveel verbanden tussen woorden je kan leggen.
In de reeks woordjes kwam ‘metier’ voorbij. Beroep of vak. Ik herkende het uit de uitzendingen van de wielerwedstrijd, waar een Vlaamse commentator af en toe sprak over ‘het metier’ van een renner (op z’n Frans uit te spreken).
Wilt u beter Frans spreken? Kijk dan wielerkoersen. Wel op Sporza, in Vlaams zit meer overerfd Frans dan in het vooral Nederlands commentaar van Eurosport.
Het was deze week weer de week van de circulaire economie. En dan bedoel ik niet de marketingvariant met evenementen en stickers, maar gewoon dat alle kliko’s aan de straat mochten. Oranje werd grijs werd groen. Iedere weekdag een ander patroon op de stoep.
Je blijft rondrijden met die bakken.
Gisteravond bedacht ik het antwoord. Er komt een kickstarter om een robot te laten ontwikkelen. Twee extra wieltjes voor je bak, en een motortje die de bak over de stoep rijdt, sensoren om nergens tegen aan te botsen. Een ingebouwde raspberry pi leest vervolgens de gegevens van de lokale afval-ophaaldienst uit en zorgt ervoor dat de techno-kliko op de juist de dag aan de straat staat.
Moet zo’n ding ook nog een stoeprand overwinnen. Dat is voor versie 2.0.
Er is een deur, in Amsterdam, waarbij bedacht is om het huisnummer, groot boven deur weer te geven.
Huisnummers zijn immers grafische elementen die noodzakelijk zijn maar waar je met vormgeving kan spelen.
Blijkbaar werkt het onvoldoende, want de bewoners hebben een gouden bouwmarktletter vlak boven de brievenbus gemonteerd. Bij het huis ernaast was hetzelfde gebeurd, al hadden die bewoners voor zwart gekozen.
Vaak genoeg zag ik dit citaat van Steve Jobs om er aan te denken: Design is not just what it looks like and feels like. Design is how it works.
In een boekhandel met de mooie naam La Condition Humaine in Avignon bleek ook een kast Engelstalige boeken te zijn. Hoewel het niveau van mijn Frans niet tegenviel, besloot ik toch voor Engels te gaan. Het aanbod in het buitenland is dan vaak beperkt tot typische titels. Klassiekers en actuele bestsellers.
In een recente opinie kwam ik een goede typering tegen:
Natuurlijk herverpakt Bregman in zijn boeken graag bestaande ideeën alsof ze van hemzelf zijn, maar hij schrijft nu eenmaal airport-books; makkelijk te behappen non-fictie voor een breed publiek, boeken die je nog even snel koopt bij de AKO op Schiphol.
In Frankrijk trof ik geen Bregman, maar wel het laatste boek van Yuvel Noah Harari. Deze historicus ligt de laatste decennia ook op stapeltjes in de winkel. In mijn kast staat Home Deus nog steeds ongelezen, nadat ik afgeknapt was op de inleiding vol kort-door-de-bocht statements, maar recent kreeg ik de tip dat ik zijn nieuwe titel Nexus interessant zou vinden.
Op Franse terrassen en in de bus las ik dus grote delen van het boek.
Franse Informatie. Gelaagd.
Waar gaat het over?
Precies formulerend gaat Harari van start, met gestructureerd benoemen wat informatie is; hoe de geschiedenis uiteen valt in een geschiedenis van verhalen, en een geschiedenis van documenten. Verhalen regeren de wereld. Mensen zijn in staat aan de hand van verhalen allerlei verbindingen te leggen. Tegelijkertijd kennen ze hun beperkingen; daarom was de uitvinding van het kleitablet als eerste document om zakelijke afspraken vast te leggen zo’n doorbraak. Dat veranderde ook de samenleving: niet alleen maken wij mensen documenten, documenten beinvloeden ook hoe wij ons als mensen gedragen.
Documenten zijn niet feilloos; sterker nog, ze brengen allelei interpretatieproblemen met zich mee. Harari vertelt een mooi verhaal over het ontstaan van de Joodse en Christelijke heilige boeken, waar meer toeval een rol speelt dan de onaantastbare boeken claimen.
Met informatie als invalshoek kijken we dan ook naar het onderscheid tussen democratie en autocratie. Welke rol speelt informatie in deze systemen? In de autocratie vloeit alle informatie naar het centrum toe, maar heeft het centrum ook weer veel moeite die te verwerken. Ook hier: theorie aangevuld met allerlei voorbeelden uit de geschiedenis.
We zijn zo’n 200 pagina’s in het boek als computers eindelijk om de hoek komen kijken. En dan vooral algoritmes die zelflerend zijn, en op basis van opgegeven doelen optimaliseren. Er komen veel voorbeelden langs, zoals dat algoritmes vooral sturen op ‘ophef’ en ‘boosheid’ om zo meer betrokkenheid bij hun platform te genereren. Dat is niet per sé fout, maar er zijn genoeg voorbeelden dat het wel fout gaat en mensenlevens kost. Aanvullend: welk achterliggend doel streven algoritmes eigenlijk na?
Vervolgens kijken we naar de mogelijke impact van AI / algoritmes op democratie en autocratie. In beide gevallen ziet het er lastig uit – gaat AI de wereld niet overnemen? Harari is op dit vlak geen optimist, maar een waarschuwer, die oproept om zeer alert te zijn op ontwikkelingen.
Wat vind ik er van?
Nexus is inderdaad een airport-book: behoorlijk goed te behappen non-fictie die samengesteld is uit allerlei bronnen. Dat is geen schande: er zit een goed notenapparaat in en het samenstellen uit allerlei bronnen zorgt er juist voor dat je ook nieuwe ideeen op doet. Harari kan zeker goed schrijven en serveert zijn verhalen in behapbare brokken, en neemt de tijd om complexere begrippen goed uit te leggen.
Het fundamenteel denken over informatie, documenten en verhalen is interessant. Her en der staan ook bijzinnen als ‘… zoals ik in mijn vorige boek uitgebreid heb opgeschreven…’, dus ik heb ook de indruk dat dit de kern van zijn gedachtegoed is, en dat AI er aan toegevoegd is.
Z’n statements zijn soms kort door de bocht, maar het maakt wel nieuwsgierig om door te lezen en meer uit te zoeken. En de keerzijde van die medailles is dat sommige statements dan weer heerlijke oneliners zijn.
Voor de volgers van big tech / AI is het echt niet allemaal vernieuwend wat hij schrijft, maar het is wel een poging er één samenhangend verhaal van te maken. Dat maakt het einde ook wat onbevredigdend: hij moet als auteur schakelen van de beschrijvende, terugblikkende stijl van de historicus naar speculatie over de toekomst. Vrij abrupt komen we tot de conclusie dat ‘we’ kritisch moeten zijn over de ontwikkeling van AI.
Fediverse Reacties