film van alledag

21 december. De kortste dag van het jaar. Duurt net als andere dagen wel 24 uur, maar is grotendeels gevuld met donkere uren. En in die donkere uren kom je tot een ontdekking. Er is een verandering gaande in Nederland: overal duikt de lichtslang op. Deze slang zal niet bijten, maar wikkelt zich om huizen en heen, om dan gedurende donkere dagen op te lichten of te knipperen. Talloze huizen vielen al voor de lokroep van dit beest. Het blijkt dat de lichtslang ook buiten de oorspronkelijk habitat (Disneyland) erg goed kan overleven. Binnenkort begint het broedseizoen van de lichtslang. In dit broedseizoen legt de lichtslang z’n eitjes in de dakgoot, om de volgende generatie zeker te stellen. Deze generatie zal namelijk in de weken na 26 december uitsterven, en de volgende generatie zal volgende jaar weer verschijnen.

Eigenlijk heb ik vandaag helemaal geen verhaal voor u; of ieder geval niet nu. De volgende cd-recensie wil ik nog uitstellen omdat ik nog een paar keer wil luisteren naar de cd. En om u nu te gaan vermoeien met een verhaal over een wild plan om de vierdaagse van Nijmegen te gaan lopen, dat gaat te ver. Zo’n vierdaagse zou overigens wel een forse training vooraf vereisen (heeft iemand hier een trainingsschema?). Maar, het is slechts een wild plan, dus niet genoeg om een serieus verhaal van te maken.

Nog minder relevant is het verhaal van het glas bier dat over m’n tas heen viel en waardoor nu de hele tas naar bier ruikt. Nee, geen spannende avonturen vandaag. Neemt u, als troost, nog maar een kopje koffie met melk en suiker uit de automaat. En ga extra vroeg naar huis vanmiddag. U heeft het verdient.

Mocht uw baas bezwaren maken tegen deze aanpak, dan verwijst u maar naar mij.

Gisteren doolde ik wat hopeloos rond op het web, op zoek naar een leuk muziekje. Die zijn nu eenmaal niet zo makkelijk voor het oprapen. Maar ik vond iets, pakte het op en nam het mee naar huis. En nu wilt u natuurlijk delen in dit genot.

Klik.

Een legale download van Rocky Dennis. What’s in a name, riep een beroemde Engelse schrijver al. Maar behalve dat moet u ook maar eens naar de tekst van het liedje Black Cab luisteren.

(met dank aan Thinksmall)

Aan een tafel zitten vier mensen. Zij zijn de onverbiddelijke jury. De voorzitter, een wat dikke en morsige man die wanhopig probeert hip te zijn vertelt ons dat er een winnaar is van Raad en Win!

‘Ja, Dames en Heren, we hebben een winnaar. Zijn naam is Ralph, die in de finale net iets sneller was dan Louterlog en Jonna. Het goede antwoord was inderdaad verpakplastic met van die bubbeltjes. Hij heeft de hoofdprijs gewonnen, hij krijgt zijn eigen 15 minutes of fame!’.

Camera’s zoomen in, fotografen flitsen en de bodyguards omringen hem al. Een hoogblonde presentatrice interviewt Ralph.

‘En, hoe voel je je nu je deze prijs hebt gewonnen?’
‘Momenteel voel ik me opgelucht en ontzettend blij. Het is niet zomaar
iets, om op een website als de jouwe, zo’n enorm moeilijke vraag goed te
beantwoorden. Ik vind eeuwige roem dan ook eigenlijk iets gepaster, maar
dat terzijde. Gegeven minutes of fame mag je immers niet in de bek kijken!’

Het uitzinnig publiek gilt en breekt bijna door de dranghekken heen, maar we zijn toch in staat te verstaan dat er nog een tweede vraag wordt gesteld.

‘Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je die prijs had gewonnen?’
‘Toen ik hoorde dat ik gewonnen had, barstte ik uiteraard uit in een enorme
huilbui. Mijn kop koffie liep over (ik hing erboven), en beschaamd
concludeerde ik, dat ik eigenlijk te laat was met mijn reactie. Ik hoopte
dat het niet uit zou maken’.

Er wordt champagne aangedragen. De kijkcijfers pieken. Buiten staat een helikopter klaar voor Ralph, die na de uitzending naar een onbekende lokatie zal vertrekken om even van zijn opdringerige fans af te zijn. Maar ondertussen is het tijd geworden voor een woord van de sponsor, en het beeld schakelt over naar de reclame.