film van alledag

Het was begonnen met een opdracht voor school. Er moest een of andere opdracht vervuld worden, en daar hoorde een hotelovernachting bij. Vraag me niet hoe dat zat, dat is me nooit uitgelegd. Zij belde hem om te vragen of hij misschien meeging. Haar kamergenoot kon plotseling niet. Hij twijfelde nog, want hij moest de volgende ochtend weer vroeg beginnen. Maar hij ging, en nam z’n zwembroek mee omdat ze ook nog gingen zwemmen.

Helaas bleek het hotelzwembad dicht te zijn. Toen waren ze maar in bad gaan zitten, met z’n tweeen. Met veel badschuim. Later had hij haar en zij hem een massage gegeven en hadden ze vooral eindeloos liggen praten. En toen waren ze tegen vijven in slaap gevallen.

Om acht uur klonk zijn wekker alweer. Hij zette ‘m uit. Na een half uur ging weer zijn wekker. Opnieuw uitzetten. Dit patroon herhaalde zich een paar keer. Zij verdween de badkamer in en hij lag op het bed uit te rekenen hoe veel hij te laat zou komen op z’n werk. En vooral na te denken hoe het kon dat het toch niet was geworden wat het zou moeten worden. Terwijl hij lag te suffen was zij uit badkamer gekomen en in een formidabele sprong op het bed gesprongen. Om hem vol op de bek te pakken. En sindsdien ging het heel goed tussen die twee, zo hoorde ik.

Op de vraag of ze nog lang en gelukkig leefden kan ik nog geen antwoord geven. Het verhaal is namelijk nog geen week oud.

De stad stoot nog maar weinig geluiden uit. Nog wat auto’s en treinen, maar weinig mensen meer. Een TL-buis knippert om vervanging. Vier conducteurs staan bij de ingang van de laatste trein, en controleren iedereen die naar binnen wil. Twee geliefden staan er tussen, in hun afscheidskus verzonken. Als je naar boven zou kijken zou je, met wat moeite, de sterren kunnen zien.

Dan vertrekt de trein. De geliefden zijn uit elkaar, twee van de vier conducteurs lopen weg naar een andere laatste trein. En er komt niemand aanrennen die de trein heeft gemist. Het bord met aankondigingen is leeg aan het worden.

Een beveiliginsbeambte komt uit z’n werk en loopt het station op. Een vriend van hem zegt ‘m gedag. Hij probeert te gaan zitten op leuning, maar het lukt niet. Een gesprek ontrolt zich. Al snel wordt duidelijk dat hij mot met z’n vriendin heeft.

“Toen kwam m’n baas eraan en toen was ik natuurlijk snel offline gegaan.

Stuurt ze me ’n berichtje van waarom doe je dat, waarom block je me? Nou omdat me baas er aan kwam. En ik ga m’n baan niet op het spel zetten voor haar. Voor niemand. Ik ga voor niemand m’n baan op het spel zetten” galmt hij door het station.

Heftig gebarend staat hij tegen z’n vriend te betogen waarom hij genoeg van haar heeft. “Ik heb nog maar twee woorden voor haar over. Fuck You.

En vanavond weer voetballen. Ik heb nog meer last van m’n enkel dan gisteren. Maar wat boeit het, gewoon doorspelen.”

Schermutselingen in de sloot, eenden en futen worden aangevallen door waterkippen. Zo om het half uur knetteren die beesten erop los. Waar ze zich al niet druk om maken. Overigens zijn er nu nog 3 kleine eendjes over. En zijn ze bijna grote eendjes geworden.

Of had deze posting toch beter sloot kunnen heten?