Zo gemaakt dat je er bijna op kunt zitten. In hang erop en wacht op de tram, die ’s avonds maar eens in het kwartier rijdt.
De zon staat al achter de huizen, maar schijnt verderop nog wel tegen de gevels. Oud zonlicht kleurt geel. De stad, het licht en doorgeschoten lentegroen maken het een pláátje. Nee, jammergenoeg geen fototoestel.
Twee straten en twee seizoenen verderop en het beeld keert zich om. Toen ik hier voor het eerst kwam, neigde ik naar een sfeerimpressie van de DDR. Nu ben ik een stuk ambivalenter; omstandigheden doen er toe.
Een man komt aangelopen. Nog een gast voor de tram. Hij schraapt zijn keel diep en onderaards en spuugt op straat.
Geef een reactie