Onder die titel kan Edwin Mortier’s Sluitertijd weggezet worden in de kast. Schetsen van Vlaanderen zoals het ongetwijfeld geweest moet zijn. Maar voor wie, dat maakt nogal uit. Wie erbij is geweest, wie opgegroeid is in een Vlaams dorp zal het herkennen. Maar het probleem is dat de sfeer belangrijker is dan het verhaal. Om eerlijkt te zijn; eigenlijk is het geen verhaal, maar een colletie sfeerbeelden. Best aardig, maar de vraag is of andermans nostalgie zo interessant is.
*
Waar u wel uw boekenbonnen aan uit kan geven, is de Atlas van de Nederlandse Waterstad. (Ik weet het: dit is een genrewisseling, dit is appels met peren vergelijken, maar daar doe ik even niet moeilijk over). Een vrolijk bladerboek, met genoeg plaatjes om zorgeloos doorheen te banjeren, en toch genoeg regels tekst om ook nog inhoudelijk te zijn.
Geef een reactie