Bij het bushokje, hedenmorgen. Sneeuw valt vredig uit de hemel, en daar onder zoeven auto’s de stad uit. Toen ik van de week een knalgroen overhemd droeg, riep ik dat ik dat deed om de lente af te dwingen. Voorlopig helpt het niet.
In het bushokje hangt een poster van een postorderbedrijf. Duits geloof ik, maar dat zijn bijna alle postorderbedrijven in Nederland. Meer auto’s zoeven haastig. In de verte komt de bus. Of liever gezegd, twee bussen. Er is een langzame bus en een snelle bus. De snelle bus rijdt in een keer naar de volgende stad, de langzame doet nog allerlei dorpen aan. Tamelijk frustrerend als je de verkeerde pakt, kan ik uit ervaring vertellen.
De man die naast me staat lijkt te twijfelen, dus ik vertel even wat het verschil is tussen de twee bussen. Maar hij antwoordt met zuidelijk accent ‘die bus is snel, maar die ander is leeg’. En hij kiest voor de langzame bus, waar inderdaad genoeg zitplaatsen zijn.
De man zonder haast. Hij bestaat, ik heb hem vanmorgen ontmoet.
Geef een reactie