Yvonne vroeg om meer verhalen over de Baltische staten. Welnu, die heb ik niet kant en klaar. En zover ik ze heb, zeggen ze niet veel over de Baltische staten.
Daarnaast zijn vakantieverhalen op weblogs niet de beste. Meestal verzanden ze in ’toen A, toen B en toen C’. Aan dat genre waag ik me liever niet. De oplossing is als volgt: lezers die niet geinteresseerd zijn mogen zich druk gaan maken om mijn volgende bestemming, volgend jaar. Ik heb de volgende bestemmingen in gedachten:
- Nieuw-Zeeland;
- eilandhoppen in de Middelandse Zee: Corsica, Sardinie, Malta, door de Italiaanse laars en de Peloponessos naar Kreta en Cyprus;
- de Donau afzakken vanaf Munchen naar het oosten;
- of andersom (noord-zuid): Gdansnk-Split;
- en uw aanvullingen hierop
Voor de lezers die vakantieverhalen durven te lezen, gaat dit stuk nog even verder. U bent gewaarschuwd.
De Baltische Staten zijn Estland, Letland en Litouwen, drie Europees georienteerde landen aan de Oostzee. Ik arriveerde per boot uit Helsinki in Tallinn (Estland), liep de kade af en de oude stad binnen. Tallinn heeft een prachtige oude stad, tjokvol Middeleeuwse huizen. Als Hanzestad heeft het veel weg van Duitse en Scandinavische steden. De Esten weten hun kroonjuweel uitstekend uit te buiten, waardoor je je na twee dagen wel in een soort Disneyland waant. Hoe anders is het buiten de oude stad, waar zich een landschap ontvouwt van communistische bouwblokken, vervallen industrie, maar ook veel nieuwe woningen en megasupermarkten. 90% van de bevolking woont in steden, waardoor het platteland enorm leeg is. Bos, heide en grasland – en naar mate je naar het zuiden komt meer landbouw. Maar het platteland is vooral leeg en plat, en niet bijzonder spectactulair, behalve voor rustzoekers. Ik ging er fietsen, maar besloot dat na een keer voor gezien te houden vanwege het rijgedrag van de automobilisten. Ja, ik zag een Merces uit de boch vliegen op tien meter afstand.
Omzwervingen brachten mij naar Pärnu (oud handelsstadje en Oost-Europese badplaats), Cesis (plattelandsstadje in Letland), Vilnius (de criminele barok-hoofdstad van Litouwen) en ik eindigde in Riga, de enige echte grote stad van de Baltische Staten, met zowel een oude Hanzestad als een bezige, drukke nieuwe stad vol Jugendstil. De Baltische staten zijn geen plekken met grote attracties; het zijn vooral de surrealistische combinaties tussen Westers, lokaal en Russisch die het interessant maken (er is een grote Russische minderheid).
Geef een reactie