Wat een prettig hoog tempo. Het schijnt goed te zijn voor je tempo, intervaltraining, zo vertelde collega J. tijdens de lunch.
Een man met een hond bij het park. Het is maar een kleintje, dus die houdt mij nooit bij.
Veel bladeren, inderdaad. Daar is het kanaal.
In de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond een stuk over hoe muziek bij je loopritme kan passen.
En dat veel mensen liedjes zingen tijdens het lopen.
Go tell that long tongued liar/ go tell that midnight rider/ tell the Rambler, the Gambler, the Back biter/ tell them that gods gonna cut you down.
Mompel ik terwijl ik door de voetgangerstunnel wandel.
En weer rennen. Langs het kantoor van de vakbond, en op het kanaal gaat een stoet eenden, door het donker.
Het is geen lente en toch een familie eenden. Nader te verklaren.
Het bruggetje over. Onder een lantaarnpaal door. Even op het horloge kijken. Nog twee minuten.
Daar kijken mensen tv, liggend op de bank.
Hee. Die school daar, die is oud, maar is dat stuk daarnaast er bijgebouwd?
Au. Mijn benen doen zeer.
Even door het park. Ik hoop dat er geen kolonie vogels in de bomen zit, zoals die keer dat het vogelpoep regende.
Daar is de Texaco. En de grote weg.
Ha, dankjewel, het voetgangerslicht op groen, speciaal voor mij blijkbaar.
Maar als we dat nu zo oplossen. Dat concept omdraaien. Zo had ik het nog niet bedacht.
Ben ik te hard van start gegaan?
Door het rode licht, maar geen auto te zien. De afstemming moet hier beter, wil ik hier aan gehoorzamen.
De moskee is dicht. Het winkelcentrum gesloten.
Er staat een man bij de pinautomaat, angstvallig om hem heen te kijken. Aan de straat staat een Golf, met draaiende motor, klaar om weg te rijden.
Bij de voordeur blijkt heb ik precies drie seconden te veel gelopen.
Geef een reactie