Soms word ik wel eens wat moedeloos van mezelf. Waarom o waarom o waarom! Vergeet ik toch zoveel. Zoals iets achterlaten zodat ik weer terug moet, exit 35 minuten. Scgroewmnljllkskjf – zo klinkt ongeveer een hoop frustratie over dit soort dingen. Probeer dat vooral niet uit te spreken, dan breekt u uw tong en dat is ook weer een pijnlijke blessure, tenzij u aanhanger bent van de stelling dat spreken zilver is en zwijgen goud is. Met die goudprijs van tegenwoordig kan zo’n blessure toch lucratief zijn.
Een beetje blij werd ik wel weer van een liedje waarvan ik de tekst wel lekker puntig vond.
Geef een reactie