Het analoge tijdperk

Roos vraagt naar de historie van de fotografie. Die persoonlijke dan, voor Niépce leest u elders de verhalen maar.

Dus pakte ik dat rode album weer eens uit de kast. Om eens te herleiden hoe het analoge tijdperk er uit zag. Het album begint met foto’s van een verjaardag midden jaren negentig, en een paar series vakantiefoto’s. Gemaakt met die compactcamera waarvan ik nu niet meer zou weten waar die is gebleven.

Kijk, de beklimming van de Grossglockner.

Het zijn vooral kiekjes. Maar, eigenlijk is het best wel grappig dat album weer eens uit de kast te pakken. Het was zonder omzien meegegaan in verhuizingen van andere kasten naar andere huizen naar andere steden.

Het digitale verhaal kent u. In 2003 kocht ik een camera en ontdekte ik de stadsfotografie op een middag op de Haagse Turfmarkt. En het gevoel daarbij? Meestal denk ik dat het gewoon om een spectaculair plaatje gaat, gewoon plat effectbejag. En dat als ik een boodschap had te communiceren – en bovendien wist wat die boodschap was – ik het wel op zou schrijven.