Een herfststorm in de rug en ik fiets hard naar de stad. Alleen een beetje bijtrappen, meer is niet nodig. De wind is zo hard dat het alle mooie gele bladeren de das om doet. Morgen ligt het alles op de stoep, volgende week is het puree geworden.
Pianoconcert nummer 2 van Rachmaninoff blaast net zo hard in mijn hoofd maar de herfstbladeren blijven daar wel hangen.
Geef een reactie