Mijn paspoort verloopt binnenkort. In de kerstvakantie ging ik naar Burgerzaken voor de aanvraag van een nieuw paspoort. Ik bevroor bijna onderweg. (Akkoord, ik overdrijf, maar dat doe ik graag als het koud is. Geef mij maar 33 graden hittegolf).
Vanavond ging ik onderweg om het op te halen. Burgerzaken doet namelijk alleen aan kantoortijden en een koopavond. Om niet weer koude handen te krijgen, gunde ik mezelf de rit met het openbaar vervoer (tram en bus zijn verwarmd). Als ik had geweten dat ik twintig minuten overstaptijd had gehad op het busstation had ik wellicht toch de fiets gepakt. De afgelopen jaren heb ik echter vaker in de metro in Parijs gezeten dan in de bus in mijn eigen stad, dus mijn kennis van de busritfrequentie in eigen stad was wat achterhaald.
Op het busstation zag ik een grote collectie sjaals, handschoen en mutsen. Ik heb slechts een sjaal. Misschien moet ik ook een muts en handschoenen aanschaffen, met dit aanhoudende winterweer. Boven in de stationshal hoor ik luid rumoer en een schreeuwerig rijmpje over gas en Hamas. Zou de lokale FC een wedstrijd tegen Ajax spelen? (Dat het winterstop is realiseer ik me pas als ik dit stukje schrijf).
Terwijl ik uitstapte bij Burgerzaken bedacht ik dat ik mijn oude paspoort thuis had laten liggen. En zonder het oude paspoort in te leveren zou ik geen nieuwe krijgen. Ik heb dan wel geen muts, ik ben er wel één.
Foto’s zijn van de bushalte op de terugweg.
Geef een reactie