Neil Shubin schreef De vis in ons, een fascinerend boek over onze voorouders. En dan niet diegene van tien generaties terug, maar over onze voorouders, twee miljoen generaties geleden. Via studies van fossielen, embryo’s, skeletten en dna laat hij zien hoe met name structuren en werkwijzen van ons lichaam zijn terug te voeren op onze voorouders. Vissen, reptielen, zoogdieren, maar ook wormen en eencelligen. Evolutie, dat soms een wat afstandelijk en droog onderwerp kan lijken, komt in zijn boek tot leven door tal van voorbeelden en behapbare hoeveelheden. Zijn schrijfstijl is misschien wat Amerikaans te noemen, maar wie daar doorheen prikt, kijkt naar een paar avondjes lezen weer eens anders naar de wereld om zich heen.
Om maar niet te spreken van de consequenties. Zou ik niet eens vegetariër moeten worden? Want de heersende moraal eist dat we niet aan kannibalisme doen (het koken van onze soortgenoten in een grote pot en deze vervolgens opeten). Maar op de keper beschouwd zijn al die vissen dus ook onze soortgenoten, al loopt die verwantschap wat verder terug in de geschiedenis. Hmm. Verontrustend, dit.
){kind=link}
Geef een reactie