Van veraf

In de verte lag het dorp, mijn bestemming. Een echt dorp, Anton Pieck zou het geweldig vinden. Kneuterig huisjes en alles oud-Hollands. Maar wat hadden ze daar nu gedaan, vroeg ik me af toen ik de horizon zag. Een enorme flat neergezet? Nee toch? Dat kon toch niet? Welke mafketel had dat in zijn hoofd gehaald om daar, midden in het dorp een torenflat te bouwen? Ongelofelijk. In zo’n afgewogen, kleinschalig landschap, genre: het einde van de bewoonde wereld (akkoord, de bewoonde wereld eindigt al snel bij mij), een enkel plukje hoogbouw?

(Beeld u even in: stoom uit mijn oren en veel verontwaardiging)

Toen ik naderbij kwam bleek de kerktoren in de steigers te staan.


Comments

3 reacties op “Van veraf”

  1. gelukkig – – – een steiger – – – zucht
    wij moeten – – – allemaal – – – een keer – – – aan de bril ๐Ÿ™‚

  2. maarten avatar
    maarten

    Dat laatste, aan de bril ben ik al heel lang. Mijn gezichtsvermogen zal echter nooit dat van een valk worden.
    En het levert nog eens een stukje op ๐Ÿ™‚

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *