Het doseerstoplicht voorkomt dat al de auto’s in één keer de snelweg op scheuren. Het licht gaat op groen, op rood, op groen, op rood. Zodanig dat slechts twee auto’s tegelijk de snelweg betreden. Dat voorkomt opstoppingen. Slimme jongens en meisjes, die verkeerskundigen.
Zo sta ik vele ochtenden in de rij voor zo’n doseerstoplicht. Mits je voldoende afstand neemt bij het aansluiten in de rij én stalen zenuwen hebt, hoef je niet mee te doen met het onregelmatige gas-remmen-gas-remmen spelletje van je voorgangers, maar kan je in plaats daarvan je eerste versnelling het werk laten doen. De bal het werk laten doen, zeggen de aanhangers van de Hollandse voetbalschool altijd.
En stalen zenuwen creëren nog meer mogelijkheden. Immers, een beetje kijken naar het gas-rem-spelletje van je voorgangers verveelt al snel. Zappen om te onderzoeken of Veronica nog een leukere plaat heeft dan 3FM heeft ook niet zoveel zin, want vermoedelijk draait geen van beide stations een plaat. En dus bekijk je wat medeweggebruikers doen terwijl je staat te wachten.
De nieuwe Revu lezen.
Een plakkaat mascara aanbrengen.
Zich nog eens uitrekken.
In het luchtledige praten
(dat is dan handsfree bellen).
Tegen de tijd dat je hun bezigheden hebt geïnventariseerd, staat het stoplicht voor jou alleen op groen en ligt de wijde wereld voor je open.
Geef een reactie