Hoe ouder je wordt, hoe meer vroeger er ontstaat. Dat lijkt triviaal. Maar wie zelf ergens stil staat ziet anderen bewegen, ziet anderen veranderen. En verzamelt steeds meer verhalen over vroeger.
Begin jaren ’90, een Prot.Chr. basisschool. Van de rekkelijken, niet van de preciezen, want er bestond een playbackshow. Een van de kinderen deed steevast Michael Jackson na. Omdat mijn muzikale wereld zich beperkte tot Kinderen voor Kinderen en de klassieke muziek van mijn ouders, begreep ik weinig van het waarom. Net zoals het expliciete van het in het kruis grepen ons ontging. Jaren later werden Bad en Black or white arbeidsvitaminenhits, maar betekenis kreeg het nooit.
Wel. De koning is dood, leve de koning.
Geef een reactie