Het kassameisje vraagt of ik ook puzzelstukjes spaar. Ik laat me even uitleggen wat het is en antwoord dat ik ze vast voor iemand spaar. Dat grapje levert in ieder geval een glimlach op van de dame die achter mij in de rij bij de kassa staat. Daar gaat het tenslotte om.
Thuisgekomen leg ik de zes stukjes bijeen. Een Heerenveen-speler toont zich, en een stukje ADO. Het is wel een erg blanke puzzel. schiet door mijn hoofd heen. Is dit nu een afspiegeling van de Eredivisie, of van de Nederlandse samenleving? En ik doorzie ook mijzelf. Teveel marxistisch-feministische-postmoderne-constructivistische artikels gelezen, of iets uit andere kritische boeken. Op zoek naar het schema horende bij diagonale planning trof ik een samenvatting die sprak over intentioneel waarnemen, functionele moraliteit, en de massademocratie als stimmungsdemocratie. En dan 8 pagina’s vol met die kretologie. Driedubbele punten voor degene die een naam raadt bij bovengenoemde termen.
Nadeel is dat ik dus niet meer kan denken ‘Wat leuk, een puzzel’. Ondertussen weet ik overigens wel voor wie ik ze spaar, de puzzelstukjes.
Geef een reactie