Jaarlijstje 2009 (2)

Na het vorige lijstje had ik nog wat namen over. Dus doe ik gewoon doodleuk een tweede lijstje.

5. A Place to Bury Strangers – Exploding Head / The Joy Formidable – A Place Called Moaning

Een dubbele invulling op nummer vijf. 2009 was het jaar van de shoegaze, althans, een beetje, en niet te hard (dus niet live), want daar hou ik niet zo van. Maar op een album kan ik het zeer waarderen – dan kan ik tenminste zelf het volume bepalen. Geschikt voor in de auto.

Youtube – Ostrich

4. Patrick Watson – Wooden Arms

Toonde met Wooden Arms aan dat hij gegroeid is sinds hij het uitkomen van Close to Paradise en zijn zegetocht langs de Nederlandse podia. Ook live blijft Patrick Watson en band een geweldig act

Youtube – Big Bird in a Small Cage

3. Wilco – Wilco (the album)

This is a fact / that you need to know / that Wilco / will love you baby. En wij (publiek) houden van Wilco. Hoewel Wilco (the album) niet het niveau van A Ghost is Born of Yankee Hotel Foxtrot haalde, blijft Wilco op constant hoog niveau albums met mooie liedjes afleveren. Helaas niet live gezien.

Youtube – Wilco (the Song)

2. Olufar Arnalds – Founds Songs

Neoklassiek, dat klinkt nogal gekunsteld. Zoals het ook nogal experimenteel klinkt om in zeven dagen zeven liedjes te schrijven en die op een album te zetten. Geen van beide blijken waar bij het beluisteren van Found Songs, dat bovendien een album is dat mooier wordt naarmate je er vaker naar luistert.

Youtube – Erla’s Waltz

1. Het album van 2009 moet ik nog ontdekken of bepalen

Toen ik dit lijstje ging samenstellen blikte ik terug op alles in iTunes dat onder het jaar 2009 stond gegroepeerd. Bovenstaande namen kwamen vrij snel – maar er stak niets met kop en schouders boven uit. Als ik kijk naar waar ik het meeste naar luisterde kwam dat gedeeltelijk uit 2008. Fleet Foxes, the Gaslight Anthem (the ’59 Sound), Novastar (Almost Bangor). Voorts zijn er nog wat albums waar ik nog te kort naar luister om er een oordeel over te hebben (Monsters of Folk, Muse – the Resistance, the Black Atlantic, Kings of Convenience – Riot on an Empty Street).

De conclusie dat ik het niet zo goed weet… – ach, dat is ook geen ramp – zo serieus moet je die lijstjes toch niet nemen – genoeg gepraat, tijd voor wat muziek…