De auto is een machine waarmee je van A naar B kan rijden maar waarin je ook best leuk kan drummen. Neem de verschillende delen van het stuur, de pook, de handrem en de rustpositie van de linkervoet en er is een aardig drumkit. Zo heb ik het afgelopen jaar toch aardig mee leren drummen met de iPod. Niet slecht, want dat soort op ritme gestelde motoriek is niet tot mijn natuurtalent. Ik kan zelfs maten drummen. Nou ja, tot ik er over na ga denken, daarna gaat het al snel mis.
Vandaag probeerde ik mee te drummen met The National. Dat is lastig, want de muziek van The National wordt mede gedragen door een sterke drummer. High Violet is de naam van hun laatste album, en dat is (voorlopig) het beste album van 2010. Na het concert van gisteren in Tivoli is dat alleen maar méér waar.
Massa’s mensen waren aan het sms’en en twitteren om ondertussen uit te vinden of Duitsland zou winnen van Spanje. De drummer loste dat handig op door een bordje op te houden. Spanje had gewonnen.
Het WK wordt nagenoeg onontkoombaar.
You know I dreamed about you / for twenty-nine years before I saw you klinkt als onderdeel van Slow Show. Ik kijk naar rechts en ze schudt glimlachend van nee. Of dat meebewegen op de muziek is, of dat het antwoord geven op de tekst (wij kennen elkaar geen 29 jaar, want zo oud zijn we niet, en dat dromen is ook niet van toepassing) weet ik niet. Interpretatie. Het is maar wat je er van maakt. Maar het moment blijft me bij.
Net als de rest van the National trouwens. De hele dag heb ik dit liedje gepreveld. En gedrumd.
Geef een reactie