Na het zien van Lost in Translation (die ik nog nooit had gezien omdat ik nauwelijks films kijk) besloot ik de foto’s van Tokio nog eens te bekijken. Doel was te ontdekken of ik iets van de waanzin van de stad had vast kunnen leggen. Iets van de waanzin, dat is wel gelukt. Maar op een foto ben je er nooit helemaal.
Om het klimaat te simuleren stel ik voor dat u de verwarming op maximaal zet, 7 lagen kleding over elkaar draagt, drie pannen kokend en dampend water om u heen plaatst en vervolgens tien minuten in het rond springt (wel oppassen met dat kokend water).
Het zou een gemakkelijke omschrijving zijn dat u vervolgens de restjes Chinees van gisteravond op tafel kon zetten voor de geur, maar dat is onterecht. Tokio ruikt niet specifiek naar eten. Ook niet specifiek naar uitlaatgassen. Misschien moet u eerst maar eens proberen hoe deze simulatie bevalt, dan gaan we daarna wel elementen toevoegen.
Geef een reactie