(Inleiding: met A. had ik een discussie over het gebruik van voormiddag en namiddag in het Vlaams ten opzichte van het Nederlands. Dus als ik nu nacht schrijf, bedoel ik na 12 uur ’s avonds).
Het was nacht en we reden naar huis. Bij de eerste afslag die was afgesloten juichte ik het nog toe, ze waren ‘mijn afslag’ aan het repareren. Dat scheelt een stuk in het aantal gevaarlijke situaties waaraan ik dagelijks blootgesteld wordt. Nu nog IJslandse aswolken buiten de deur houden en er kan niet zo veel meer mij weerhouden honderd te worden.
Maar toen vervolgens de volgende drie afslagen ook dicht waren wegens werkzaamheden werd ik toch wat wantrouwig. De route die ik had bedacht viel in duigen. Welke fuik rijden we nu in?
Het was immers even na middernacht, het uur dat het kan spoken, al heb ik geen volle maan gezien. Was dit de snelweg naar Hotel California, waar je altijd in kan checken maar nooit meer uitkomt? Zou Obama deze route nemen onderweg naar zijn volgende bestemming en was alles daarom afgesloten, uit angst voor terroristen? Een fuik opgezet door een televisieprogramma op zoek naar weerloze kandidaten voor realityspelshow? Zou iemand alle afslagen hebben volgstort met gesmolten marshmellows en was de gemeentereiniging nu druk doende het witte goedje van het wegdek te verwijderen?
De werkelijkheid is veel saaier dan mijn zinnen doen vermoeden. Of had u soms door dat ik wat overdreef in de vorige zinnen? Twintig minuten later was ik thuis.
Geef een reactie