TivoliVredenburg, een review

Vanmiddag nam ik deel aan de rondleiding door het drie maanden geleden geopende TivoliVredenburg. Technisch gesproken was ik er al eerder binnen geweest, maar dat was enkel om tickets op te halen. Nu was er anderhalf uur durende gelegenheid om het gehele gebouw te bekijken.

En hoewel nieuw en blinkend, had ik achteraf een onbestemd gevoel ‘is dit het nou?’

Een paar uur later kan ik het wat beter benoemen wat me zo tegenviel.

  • de samenhang ontbreekt er. Het is letterlijk een stapeling van verschillende zalen, een ‘verticale stad’. Dat concept verticale stad lijkt me architectenonzin, die stad zou alleen bestaan als mensen ook vleugels hadden en net zo gemakkelijk verticaal zouden bewegen als we horizontaal kunnen lopen. Nu is het veel trappen, roltrappen en liften.
  • de verbindende ruimtes, of misschien alle ruimtes, ze missen allemaal nog wat ziel. De inrichting is vooral strak en functioneel. Misschien het gevolg van de wens om het gebouw zo multi-inzetbaar mogelijk te maken. Maar nu is het daardoor wel ‘vlees noch vis’. Maar misschien is dat anders als je er komt op een avond voor de muziek en de aankleding ook verder ingevuld kan worden, passend bij de avond.
  • er tonen zich toch al wat foutjes in het ontwerp. De rookruimtes zijn geïmproviseerde dozen, in plaats van meegenomen in het ontwerp. Veel trappen hebben extra gekleurde tape gekregen, zodat je ook in donkere omstandigheden de trap blijft zien. Ook: een nieuw gebouw, maar her en der waren al vlekjes, dingetjes kapot.
  • de raampartijen door het hele gebouw met zicht op de stad zijn een heel goed idee.

Comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *