Toen ik de klapdeuren doorging zag ik dat het voorprogramma al begonnen was. Twee man stond op het podium. Ik zag D. en N. niet staan, dus besloot aan de rechterkant van de half gevulde zaal te kijken en liep rechts, achter het geluid langs. Daar stonden D. en N., ik zei ze gedag en greep daarna snel naar mijn oordoppen, want zo’n voorprogramma hoeft mijn gehoor niet te beschadigen.
Vanuit de kou in de warme zaal bekeek ik eens wat er eigenlijk speelde. Ze zullen wel een of ander lokaal bandje bereid gevonden hebben om voorprogramma te zijn, dacht ik. Een man met een gitaar en een man achter een microfoon. Geen drummer? Ze hebben zeker een goede drummachine bij zich.
Aan het einde van de show ging ik hun CD kopen. Heymoonshaker is de (zelfverklaarde) enige beatboxbluesband ter wereld. De man achter de microfoon kan beatboxen op wereldniveau en gecombineerd met een bluesgitarist levert dat een bijzonder nieuw fenomeen. Een beetje een gimmick misschien, maar dat ontdek ik later wel.
De hoofdact haalde het niet bij het voorprogramma, en dat zijn zeldzame momenten voor concertbezoekers.
Geef een reactie