Op Facebook kreeg ik een stokje. 5 dagen lang liedjes posten. Liedjes met een verhaal. Omdat ik graag baas blijf over mijn content, schrijf ik de stukjes wel hier.
(En omdat ik ook graag schop tegen Facebook. Mijn weblog is weliswaar wat kleiner dan de creatie van Mark Z, maar wel ouder. En dus ook underdog, en mensen zoals ik houden van de underdog. Nog eentje uit deze categorie: de VS is weliswaar wat groter dan Nederland, maar hee, zelfs de Nederlandse staatsloterij is ouder dan de grondwet van de VS, dus wat stelt dat nu helemaal voor aan de andere kant van de oceaan).
Enfin.
Welk liedje als eerste, want als ik maar vijf liedjes mag kiezen wordt dat natuurlijk een vraag van wereldformaat. Van het genre ‘Je gaat naar een onbewoond eiland en wat neem je mee?’
Zondag ging ik hardlopen en deze keer liet ik de iPhone thuis liggen. Het waaide (woei!) en zou ijskoud zijn, maar het viel me mee. Eindelijk zonder blessureleed (achillespees) deed ik drie blokjes interval. Er waren nog meer hardlopers en zoals altijd mensen met honden. Ook zonder computerstemmevrouw die de behaalde kilometers in mijn oor fluistert ging het boven verwachting goed.
En er zat een liedje in mijn hoofd, kilometerslang.
And I guess that I’ve been singing all my life / Well that’s right / And that is fine
En omdat dit een stokje is, moet ik ‘m ook nog verder werpen. Wel ja. Misschien wil Woordenaar het ding hebben? Die heeft al een weblog met iedere dag een ander liedje. 1.157 posts lang. Daar kunnen er vast nog 5 bij.
Geef een reactie