Door een ronde boog heen, stond je in een lange gang. Het was niet heel breed. Misschien drie mensen konden er naast elkaar staan. Aan de rechterzijde van de gang zat een aantal deuren en een ruimte waar de kaarten werden verkocht. De wand voorzien van posters die vertelden wat komen ging in de komende weken.
De deuren van de oude Tivoli zijn er nog steeds, de gang is er waarschijnlijk ook nog steeds. Tivoli Oudegracht is ondertussen zo’n 10 jaar terug gesloten en plannen voor herbestemming blijven voorlopig nog steeds plannen.
Aan het kantoortje in die lange gang stond ik ooit op een namiddag om mijn sjaal op te halen. Een popzaal heeft een heel andere sfeer als er geen concert is. Al het decor vervalt en er is alledaagse, rustige bedrijvigheid, en vaak ook een behoorlijk uitgestorven gevoel.
Het was de namiddag na zo’n avond waarin ik om een of andere reden de sjaal had laten liggen. Garderobe was ‘m kwijt.
Mijn sjaal en ik gaan al best lang terug. Minstens tien jaar, eerder 15. In de kast ligt een wollen trui die ik al ruim twintig jaar gebruik, maar de sjaal is een goede tweede in de competitie van kledingstukken die ik het langst in gebruik heb. Dit roept overigens de vraag op wat het oudste gebruiksvoorwerp in mijn huishouden is, maar dat voor een ander keer.
Wol reinigt zichzelf, en repareert zichzelf, zo lijkt het. Een ander keer zat mijn sjaal tussen de autodeur en kwam ik er pas achter nadat ik over de A27 had gereden. Kleddernat en uitgelubberd legde ik het thuis te drogen. Niks meer van te zien.
Opdracht van de week: schrijf minimaal 250 woorden over een object dat direct in je zicht ligt.
Geef een reactie