Binnen 100 meter van huis bedenk ik dat mijn handschoenen nog thuis liggen. Best koud om die te vergeten. Een waas suikerregen komt me bovendien tegemoet. Dat wordt vast een kort tochtje (dat werd het niet)
Het klaart op en ik draai warm. In het bos zitten twee reizigers naast hun fiets wat te eten op een boomstam. Ik zwaai en als ik voorbij ben denk ik dat dit toch niet bepaald comfortabel moet zijn, lunchen in het bos bij 12 graden en een onbetrouwbaar neerslagpatroon. Fietsvakantie met de Pasen, veel plezier. Eigenlijk had ik ze uit moeten nodigen bij mij thuis te lunchen.
Maar blijkbaar is de buitenlucht onweerstaanbaar want een half uur later zie ik nogmaals reizigers op een picknickbankje, fietsen met Ortlieb tassen er naast. Het seizoen is begonnen.
Dat heeft ook de eigenaar van het hutje op de kruising bedacht. Een nieuwe vlag en alles strak geschilderd. Waarschijnlijk nog steeds cola, frites en ijs voor passanten. Hopelijk ook soep en stoofvlees want daar adverteerden ze altijd mee. Het interieur is vernieuwd. Zwart en wit. Gezelligheid is uit. Zondag 24 graden voorspeld. Laten de gasten maar komen.
Geef een reactie