Een goed boek, of breder, een goed kunstwerk, resoneert nog een tijdje. Vragen of antwoorden keren terug in het dagelijks leven.
Afgelopen nacht was ik – dank aan Rob van Essen – was ik aan het tijdreizen. Van hier was ik terug in 1994, met een smartphone en een Word-bestand (.docx). De smartphone kon ik niet opladen omdat er geen kabels waren en het Word-bestand niet openen, zo vertelde mijn droom.
Welnu, een paar wakkere uren later denk ik dat een smartphone sowieso nauwelijks kan communiceren als je die los zou laten in 1994. Geen WiFi, geen bluetooth, nog nauwelijks mobiele telefonie. Een docx-bestand openen zou ook knap lastig zijn maar ik wil niet verdwalen in de specificaties van documentformaten.
In Ik kom hier nog op terug verkent van Essen de mogelijkheden en onmogelijkheden je eigen verleden te veranderen of te vergeten. Tijdreizen is daar een prima middel voor. Lijkt, want het is toch allemaal ingewikkelder dan dat.
Van tijdreizen naar reistijden. Heen en weer in de intercity naar het Noorden las ik Stormreis van een jonge hond. Over een fietser die bijna 20.000 kilometer door Europa fietst. Misschien niet zo literair als het andere boek, maar wel in 24 uur uitgelezen, en het doet beter weten wat ik nu eigenlijk zelf wil.
Geef een reactie