The only baggage you can bring
Is all that you can’t leave behind
Is wat ik denk als ik de foto even later bewerk.
Ik rol uit de trein van kwart voor negen ’s avonds maar eindelijk lijkt het zomer en de stralen steken languit de perrons over. Hier is het moment, hier is het moment denk ik, met dat tegenlicht is iets mogelijk, dus ik schiet al lopend over het perron een paar plaatjes.
Zou best door kunnen een bandfoto. 4 leden onderweg, op de rug gezien. Corbyn zou het beter kunnen maar die werkt niet in een halve seconde.
De avondtrein was nog best vol. Een vrouw met vreemde uitstraling van zelfvertrouwen en compassie las de Volkskrant. Verderop zat een jongen met baggy trousers, een pet en een vliegtuigkoffertje met een grote koptelefoon op te bellen. Over de onrechtvaardigheid dat de ziekte juist haar moest treffen. Terwijl zij zo gezond leefde, in tegenstelling tot haar broers en zussen. Openhartig deelt hij het slechte nieuws. Dit is ook een coupé waar je mag bellen. Dus deelde hij, ook met de medereizigers, wat hij met zich mee moet nemen.
Geef een reactie